Pleegzorg

Geschatte leestijd: 5 minuten.

Pleegzorg is een vorm van hulp waarbij een kind tijdelijk in een ander gezin gaat wonen. Zeven dagen per week of af en toe een weekend of vakantie. Voor korte of voor langere tijd.

We waren mid/eind twintigers. Volop bezig met banen, zelfontwikkeling, wat willen we in ons leven, wat willen we samen, reizen en op vakantie gaan, verhuizen van studentenkamer naar ons eerste huis, etc. Het woord “kinderen” kwam regelmatig aan bod, we vonden het beiden leuk om met kinderen om te gaan, maar allebei vonden we ook dat we niet persé eigen kinderen op deze bomvolle wereld hoefden te zetten. Kinderen, die zijn er al genoeg. En in wat voor wereld voeden we deze kinderen eigenlijk op?

Op 31 december 2018 wachtten 255 jeugdigen op pleegzorg. Dat is een toename van 44% in vergelijking met 2017. Voor hen is nog geen bemiddeling gestart. Een derde van de jeugdigen wacht op deeltijdpleegzorg. 40% van de jeugdigen die wachten is 12 jaar of ouder

Bron: Facstheet Pleegzorg 2018, pleegzorg.nl

Pleegzorg

Eén van ons, ik weet niet meer of het Carina of ik was, zag een advertentie in de lokale krant staan. “Mensen gezocht die het leuk vinden om af en toe, of voor vast, voor kinderen van anderen te zorgen”. Pleegzorg dus. De advertentie gaf aan dat er binnenkort weer een bijeenkomst was voor mensen die er over nadachten pleegouder te worden. Ook kon je een soort oriëntatiepakket bestellen met meer informatie over pleegzorg, gewoon, om je eens in te lezen.

Het pakket viel in de brievenbus, en we begonnen al snel te lezen.

De meeste gezinnen krijgen eerst hulp als het kind nog thuis woont. Werkt dat niet voldoende en is de ontwikkeling en/of veiligheid van het kind in het geding, dan kan besloten worden dat het kind – tijdelijk – ergens anders gaat wonen. We willen in Nederland het liefst dat alle kinderen opgroeien in een omgeving die zoveel mogelijk op een natuurlijke gezinssituatie lijkt. Dat staat in de Jeugdwet. Daarom wordt – als een kind niet meer thuis kan wonen – bijna altijd eerst gezocht naar een pleeggezin.

Pleegzorg kan om veel verschillende redenen worden ingezet. Bijvoorbeeld omdat de ouders de opvoeding (tijdelijk) niet (meer) aan kunnen. Het is dan voor het kind – en vaak ook voor de ouders – beter als het kind tijdelijk in een ander gezin woont, of af en toe bij een ander gezin logeert.

Vormen van pleegzorg

Via de website kwamen we ook te weten dat er verschillende vormen van pleegzorg zijn.

Er zijn verschillende vormen van pleegzorg: voor korte of voor langere tijd, zeven dagen per week of een dag(deel) per week, voor weekenden en vakanties of tijdens crisissituaties. Welke vorm van pleegzorg ingezet wordt, is afhankelijk van de situatie waarin het kind en het gezin zich bevinden.

Pleegouders kunnen zelf kiezen voor welke vorm(en) zij beschikbaar willen zijn. De pleegzorgorganisatie zoekt een vorm die het beste is voor het kind.

Mmmm. Pleegzorg dus. Dat zou best eens een optie voor ons kunnen zijn, was het gevoel dat we allebei hadden. ‘Eigen’ kinderen hoefden we niet persé (jaha, ik weet het, we hebben er inmiddels drie). Maar we vonden het wel leuk om met kinderen bezig te zijn, en al helemaal als je hiermee een kind kon ondersteunen dat -tijdelijk- in een moeilijke situatie zat. De vorm waarin je kinderen uit tehuizen in de weekends (en eventueel vakanties) opvangt leek goed bij ons te passen. Allebei werkend door de week, maar tijd genoeg in het weekend. En kinderen zijn vaak ook niet ieder weekend bij je, maar bijvoorbeeld eens in de drie, vier weekends, tijdens de weekendsluiting van het tehuis.

We gaven ons op voor de informatiebijeenkomst. Een zaaltje in een jeugdzorginstelling vlakbij Breda, met behoorlijk veel volwassenen die geïnteresseerd bleken in pleegzorg. En ook behoorlijk veel volwassenen die een stúk ouder waren dan wij. Of beter gezegd, we leken de enige ‘jonkies’ -eind 20- te zijn in de zaal. De twijfel sloeg even toe: mogen wij ons eigenlijk wel opgeven, kunnen we dit wel, hadden we onze leeftijd eigenlijk eigenlijk wel ingevuld bij aanmelding voor deze avond… Al snel bleek dat er behoorlijk wat criteria zijn om pleegouder te kunnen worden, maar dat ‘leeftijd’ er niet een was.

STAP cursus!

Lang verhaal kort; al tijdens de bijeenkomst werden we erg enthousiast over pleegzorg en onze rol daarin. Inderdaad bleek ‘weekend pleegzorg’ goed in ons leven in te passen. En niet lang na de bijeenkomst gaven we ons op voor de verplichte ‘STAP cursus’ van een achttal avonden om pleegouder te (mogen) worden. Een bijzondere cursus werd dat. Natuurlijk kwamen de mooie aspecten van pleegouder zijn aan bod, maar er werd vooral en soms ook heel beeldend ingezoomd op de moeilijke kanten van het pleegouderschap. Zaken als hechtingsproblematiek, samenwerken met ouders, kinderen die je gaan uitspelen, slaan of schoppen, weinig verwachtingen mogen hebben, altijd ‘objectief blijven’ en ‘afstand houden’ van je pleegkind, enzovoort. We moesten nadenken over onze leefregels in huis (die hadden we nauwelijks), we kregen algemene informatie over mogelijke achtergronden van pleegkinderen, we moesten gaan nadenken over welk ‘soort’ kinderen we wel of niet wilden opvangen…er kwam veel bij kijken. En ja, er vielen zelfs enkele ouders tijdens de cursus af, die toch (nog) niet helemaal geschikt bleken te zijn als pleegouder.

Geslaagd! Op naar ons allereerste pleegkind.

Wij slaagden met vlag en wimpel voor de STAP cursus. Hadden er zin in, stonden er klaar voor. En toen begon het lange wachten. Gek eigenlijk en ook wel dubbel, je bent aan het hopen dat je gematcht wordt met een pleegkind, maar tegelijkertijd betekent dat een kind dat in een tehuis zit (wij hadden ons opgegeven voor kinderen die in een tehuis wonen, want die hebben vaak erg weinig afleiding) en weinig perspectief heeft.

Na enkele maanden was het zover. De pleegzorgwerker was al op huisbezoek geweest (we hadden eerst goed opgeruimd), alle lichten stonden op groen, en een eerste pleegkind kwam in beeld. In de loop der jaren hebben we een aantal pleegkids over de vloer gehad. Met een aantal hadden (en hebben) we een enorm goede klik, met een enkeling ook niet, sommige kinderen waren maar even of enkele jaren eens in de paar weekenden bij ons, andere volgen we al ruim 15 jaar (and counting…). We hebben een bérg aan pleegzorgverhalen (helaas allemaal niet goed opgetekend) en kunnen veel tips en ervaringen delen; pleegzorg heeft ons leven écht verrijkt.

Vaak zeggen mensen tegen pleegouders, dus ook tegen ons “wat góed dat jullie dat doen, ik zou het niet kunnen”. Natuurlijk is het een zinvolle manier om maatschappelijk bij te dragen, als je je pleegzorgwerk op een goede manier inricht en zoals wij vaak op één lijn zit qua opvoeden en omgaan met kinderen. Maar we zien het vooral toch als iets dat je eigen leven ontzettend verrijkt, als iets dat vooral leuk is en veel waarde toevoegt.

Meer weten over pleegzorg?

Het Pleegzorg informatiepakket, dat ons zoveel jaar geleden op het spoor van Pleegzorg zette, is nog steeds aan te vragen; ongetwijfeld in een moderner jasje.

Blogs over pleegzorg